ΣΥΝΩΜΟΤΩΝΤΑΣ
Ανάμεσά μας ένα σούρουπο ορφανό
σιγανό σα προσευχή
ξέψυχο σα πρόσφυγας
Σκεπασμένο με λευκό μαντήλι
καλοκαιρινό
να μη θυμίζει τον κουφό ανασασμό
να μη σαλεύει αισθήματα
και τα ανακατώνει.
Ουδέτεροι
(κι ολίγον δολεροί)
Χωρίς ίχνη.
ΑΡΔΕΥΣΗ ΕΜΜΟΝΩΝ
Εκείνος με την όψη του Χριστού
απιθώνει κυκλαδίτικα μάρμαρα
στα γύρω ξωκκλήσια
Και με το βλέμμα του τρελού
τα παίρνει κάθε βράδυ αγκαλιά
να μη του τα λαξέψουν.
ΕΥΡΥΘΜΙΑ
ασύλληπτος ο πόνος
έρχεται
επανέρχεται
την ίδια πάντα ώρα
μέσα στη ψυχή μου.
Αφήστε ένα σχόλιο
