Το ερώτημα για την προέλευση του ανθρώπου απασχόλησε και απασχολεί τον κάθε άνθρωπο, πέρα από χώρο και χρόνο. Πώς, πότε και γιατί εμφανίστηκε ο άνθρωπος, ερωτήματα που έχουν άμεση σχέση με το νόημα και τον σκοπό της ζωής μας.

Απαντήσεις σε αυτές τις απορίες έδινε από τα βάθη του χρόνου η θρησκεία, μέσω των μύθων. Δύο λαοί μόνο διαφοροποιήθηκαν από την μυθολογία στην αρχαιότητα, οι Έλληνες και οι Εβραίοι.


Οι Έλληνες ξέφυγαν από την μυθολογία μέσω της φιλοσοφίας, της λογικής, καθώς από τον 6ο αι.π.Χ. άρχισαν να αμφισβητούν τις μυθολογικές παραδόσεις της εποχής τους και να προτάσσουν τον λόγο, τον ορθολογισμό, μέσω του οποίου προσπάθησαν να γνωρίσουν την φύση και τον άνθρωπο. Αυτή ακριβώς η διαδικασία δημιούργησε την επιστήμη, που αρχίζει με τον Θαλή και τον Πυθαγόρα, συστηματοποιείται με την γνωστή τριάδα των σοφών Σωκράτη, Πλάτωνα και Αριστοτέλη, και συνεχίζει να εξαπλώνεται με τους μεγάλους Έλληνες επιστήμονες του 3ου αι.π.Χ., όπως τον Αρχιμήδη, τον Ήρωνα και τον Ερατοσθένη.

Διαφορετική πορεία είχε η διανόηση του εβραϊκού έθνους, αλλά εξίσου σημαντική. Οι Έλληνες ξέφυγαν από την πλάνη της μυθολογίας μέσω της ανθρώπινης λογικής, ενώ οι Εβραίοι μέσω της θεϊκής αποκάλυψης. Αυτές οι δύο πηγές, ορθολογισμός και αποκάλυψη, συνδυάστηκαν έξοχα στον Χριστιανισμό.

Στην εποχή μας, υπάρχει μια ακόμη πηγή, η χρηματοδοτούμενη πηγή, η οποία διαμορφώνει την λεγόμενη κρατούσα επιστημονική αντίληψη. Θεωρητικά, η αντίληψη αυτή προκύπτει από την γνώμη της πλειοψηφίας των καθηγητών Πανεπιστημίου και των στελεχών του Υπουργείου Παιδείας.

Τί μας λέει, λοιπόν, αυτή η αντίληψη για την καταγωγή του ανθρώπου; Η παρουσία του ανθρώπου στην γη χρονολογείται πριν από 2,5 εκατομμύρια χρόνια και αυτή η τεράστια χρονική περίοδος ονομάζεται Παλαιολιθική εποχή, που λήγει γύρω στο 10.000 π.Χ., όταν ξεκινά η επόμενη περίοδος της πορείας του ανθρώπου, η Νεολιθική εποχή.

Ο ανατομικώς σύγχρονος άνθρωπος, που ονομάζεται από τους βιολόγους Homo sapiens, εμφανίζεται προς το τέλος της Παλαιολιθικής εποχής. Προγονική μορφή του ανθρώπινου είδους θεωρείται ο Homo erectus, που εμφανίζεται στην Αφρική και πριν από 1,8 εκατομμύρια χρόνια εξαπλώθηκε στις υπόλοιπες ηπείρους.

Πριν από 600.000 χρόνια εμφανίζεται ο Homo heidelbergensis, ο οποίος πριν από 200.000 χρόνια εξελίχθηκε στον σύγχρονο άνθρωπο. Γύρω στο 120.000 π.Χ. ο άνθρωπος πέρασε στην Ασία (Μέση Ανατολή), το 70.000 π.Χ. εξαπλώθηκε στην κεντρική και ανατολική Ασία και στο 45.000 π.Χ. στην Ευρώπη, όπου μοιράστηκε την ευρωπαϊκή ήπειρο με τον Νεάντερταλ (Homo neanderthalensis), ως το 25.000 π.Χ., όπου εξαφανίζεται ο «άνθρωπος» Νεάντερταλ και επιβιώνει μόνο ο Homo sapiens (ή Cro-Magnon).

Όλη αυτή η θεωρία, που περιγράψαμε, έχει λάβει την ονομασία «Έξοδος από την Αφρική» (Out of Africa model). Με απλά λόγια, υποστηρίζει την καταγωγή του ανθρώπου από κάποια είδη πιθήκων, όπως ο Homo habilis, που υποτίθεται ότι ζούσαν στην Αφρική και είχαν την ικανότητα να κατασκευάζουν λίθινα εργαλεία.

Το πιο περίεργο στοιχείο αυτής της εξελικτικής θεωρίας είναι, εκτός από την μετάλλαξη ενός είδους πιθήκων σε ανθρώπους, το πώς ζούσαν οι άνθρωποι (οι Homines sapientes) για 200.000 χρόνια, κατά την Παλαιολιθική εποχή. Η απάντηση των επιστημόνων είναι ότι οι άνθρωποι ήταν κυνηγοί, τροφοσυλλέκτες και ψαράδες. Επιπλέον, κατοικούσαν μόνο σε σπήλαια ή μετακινούνταν από περιοχή σε περιοχή, σαν τα κοπάδια ζώων που αλλάζουν κάθε τόσο τοποθεσία, ψάχνοντας για νερό και τροφή.

Αυτός ο πρωτόγονος τρόπος ζωής άλλαξε ριζικά γύρω στο 10.000 π.Χ., όταν ξαφνικά οι άνθρωποι που ζούσαν στην λεγόμενη εύφορη ημισέληνο της Μέσης Ανατολής, παράτησαν τα σπήλαια, εγκαταστάθηκαν μόνιμα σε μικρούς οικισμούς και άρχισαν να ασχολούνται με την γεωργία και την κτηνοτροφία. Αυτή η «επανάσταση» σηματοδοτεί το τέλος της Παλαιολιθικής εποχής και την έναρξη της επόμενης περιόδου, της Νεολιθικής εποχής.

Από εδώ και πέρα αρχίζουν νέα ερωτήματα. Πώς και γιατί αλλάζουν οι άνθρωποι τόσο δραστικά τον τρόπο ζωής τους; Και το πιο καθοριστικό ερώτημα: για ποιο λόγο οι άνθρωποι έγιναν για πρώτη φορά αγρότες και κτηνοτρόφοι στην Μέση Ανατολή (σημερινό Ιράκ) το 10.000 π.Χ. και όχι στην Αφρική το 200.000 π.Χ.;

Τί είναι πιο εύκολο, να κυνηγάς άγρια ζώα με τόξα και ακόντια ή να βόσκεις πρόβατα και κότες, για να εξασφαλίσεις την τροφή σου; Η απάντηση, που συνήθως δίνεται, είναι το ότι οι κλιματολογικές συνθήκες δεν επέτρεπαν την ανάπτυξη της γεωργίας. Επικαλούνται τις εποχές που υπήρχε στην γη το φαινόμενο των παγετώνων. Με το τέλος της τελευταίας παγετώνειας εποχής και την άνοδο της θερμοκρασίας εμφανίστηκαν οι κατάλληλες προϋποθέσεις, για την άνθιση του νεολιθικού πολιτισμού.

Ασφαλώς, αυτό δεν ισχύει πλήρως, καθώς οι παγετώνειες περίοδοι είχαν και ενδιάμεσες εποχές με ήπιο κλίμα, όπου κάλλιστα θα μπορούσαν οι άνθρωποι να καλλιεργήσουν την γη. Επιπλέον, αγνοούμε το γεγονός ότι οι παγετώνες δεν ήταν παγκόσμιο φαινόμενο, αλλά οι πάγοι κάλυψαν την βόρεια Ευρώπη. Η Μέση Ανατολή και η Αφρική δεν είχαν παγετώνες, συνεπώς οι άνθρωποι που ζούσαν για 200.000 στην Αφρική θα μπορούσαν με άνεση να καλλιεργήσουν την γη και να έχουν και οικόσιτα ζώα. Αλλά ούτε κάτι τέτοιο συνέβη!

Όσα προαναφέραμε είναι τα συμπεράσματα της Βιολογίας και της Προϊστορικής Αρχαιολογίας, που έχουν κοινό τομέα έρευνας το απώτατο παρελθόν του ανθρώπου. Ωστόσο, αυτά τα συμπεράσματα, Βιολόγων και Αρχαιολόγων, βασίζονται στις χρονολογήσεις των Φυσικών. Από την Παλαιολιθική εποχή ελάχιστα αντικείμενα επιβίωσαν μέχρι σήμερα, κυρίως πέτρινα εργαλεία και κόκκαλα (ζώων και ανθρώπων). Για να ανακαλύψουμε τον χρόνο που πέρασε, από τότε που ο παλαιολιθικός άνθρωπος επεξεργάστηκε κάποια πέτρα, για να την κάνει εργαλείο, μέχρι σήμερα, που την εντοπίζουμε στις ανασκαφές, πρέπει να καταφύγουμε σε ειδικά εργαστήρια Φυσικής, που ασχολούνται με αυτές τις μετρήσεις. Αυτός ο πολύ εξειδικευμένος κλάδος της Φυσικής ονομάζεται Αρχαιομετρία.

Συνεπώς, το όλο οικοδόμημα της εξελικτικής θεωρίας στηρίζεται στα πορίσματα των Φυσικών, που εργάζονται στα εργαστήρια Αρχαιομετρίας. Η πιο γνωστή αρχαιομετρική μέθοδος είναι η ραδιοχρονολόγηση με τα ισότοπα του άνθρακα (C14). Δυστυχώς, στην ελληνική βιβλιογραφία το μοναδικό βιβλίο για την Αρχαιομετρία έχει γραφτεί από τον φυσικό Γιάννη Λυριτζή, στο οποίο μπορεί να καταφύγει κανείς για να μελετήσει τα δεδομένα και τα ελαττώματα κάθε μιας από τις υπάρχουσες μεθόδους.

Το βασικό μειονέκτημα όλων των μεθόδων είναι το ότι στηρίζονται στην εξής υπόθεση: οι συνθήκες που επικρατούν σήμερα στην επιφάνεια της γης ήταν όμοιες με κάθε άλλη εποχή του παρελθόντος. Με βάση αυτό ελέγχεται το κάθε δείγμα στο εργαστήριο και γίνεται αναγωγή πίσω στον χρόνο. Το πρόβλημα, όμως, είναι ότι οι συνθήκες μεταβάλλονται και το βασικότερο είναι ότι μεταβάλλεται αδιάκοπα η ένταση των κοσμικών ακτίνων γ (gamma ray), οι οποίες πηγάζουν από διάφορα ουράνια σώματα του σύμπαντος και βομβαρδίζουν την επιφάνεια του πλανήτη μας.

Οι ακτινοβολίες, μεταξύ άλλων, μπορούν να επηρεάσουν και τον χρόνο ημιζωής ενός υλικού, με αποτέλεσμα να προκύπτει εντελώς λανθασμένο αποτέλεσμα, όταν εμείς έχουμε ως δεδομένο ότι στο πέρασμα του χρόνου ήταν σταθερή η δόση της κοσμικής ακτινοβολίας, που δέχεται η γη. Αυτό το γεγονός μπορεί να γίνει αντιληπτό με το εξής πείραμα: Αν βράσουμε νερό στην επιφάνεια της γης, διαπιστώνουμε ότι το σημείο ζέσης (βρασμού) είναι στους 100 βαθμούς Κελσίου. Αν επαναλάβουμε το ίδιο πείραμα στις επιφάνειες άλλων πλανητών, η μέτρηση του σημείου ζέσης είναι διαφορετική, λόγω διαφορετικής ατμοσφαιρικής πίεσης. Ενώ η μέτρηση γίνεται σωστά, το αποτέλεσμα αλλάζει, λόγω αλλαγής συνθηκών. Το ίδιο συμβαίνει όταν κάνουμε μετρήσεις σε βάθος χρόνου, πριν από εκατοντάδες ή και εκατομμύρια χρόνια.

Εκτός αυτών, οι μετρήσεις των αρχαιομετρικών εργαστηρίων δεν είναι υπόθεση του οποιουδήποτε. Ο καθένας μας μπορεί να πάρει ένα θερμόμετρο και να μετρήσει την θερμοκρασία ενός σώματος, αλλά όχι και τον παρελθόντα χρόνο των αρχαιολογικών ευρημάτων. Ούτε καν κάποιος απόφοιτος του τμήματος Φυσικής δεν έχει αυτήν την ικανότητα, αλλά πρακτικά είναι μετρημένοι στα δάκτυλα οι Φυσικοί που σε κάθε χώρα εργάζονται σε εργαστήρια Αρχαιομετρίας.

Τί εννοούμε λέγοντας τα παραπάνω; Ότι από τότε που ξεκίνησε να εφαρμόζεται η Αρχαιομετρία, υπάρχει μια περιορισμένη ομάδα ανθρώπων παγκοσμίως, η οποία χρονολογεί οστά, σκελετούς, πετρώματα και άλλα, και τα πορίσματά της αντιμετωπίζονται σαν αποκάλυψη θεού! Κανείς δεν τολμά να τα αμφισβητήσει, κανείς δεν έχει πρόσβαση στο εσωτερικό αυτών των εργαστηρίων, για να τα ελέγξει. Το αποτέλεσμα κάθε μέτρησης αντιμετωπίζεται σαν δόγμα και αλίμονο στον επιστήμονα, που θα τολμήσει να αμφισβητήσει την όποια χρονολόγηση.

Ας μη γελιόμαστε και ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας. Τόσο η δαρβινική θεωρία, όσο και πολλές άλλες επιστημονικές θεωρίες, διατυπώνονται από τον 19ο αιώνα μέχρι σήμερα από καθηγητές Πανεπιστημίων, πολλοί εκ των οποίων γίνονται πρώτα μέλη σε μασονικές στοές, που χρηματοδοτούνται από Σιωνιστές τραπεζίτες. Μασόνος ήταν και ο παππούς του Δαρβίνου, Έρασμος Δαρβίνος, αλλά εμείς αγνοούμε το πόσο πολύ έχει επηρεάσει η μασονία την ευρωπαϊκή διανόηση.

Οι καθηγητές, έπειτα, διαμορφώνουν κάποιες επιστημονικές απόψεις, τις ονομάζουν «κρατούσα επιστημονική αντίληψη», κάτι σαν επιστημονική δικτατορία και οι πάντες οφείλουν να τις αποδεχτούν. Αν ο φοιτητής αντιταχθεί στην «γραμμή» των καθηγητών, έστω και αν έχει ορθή επιχειρηματολογία, κινδυνεύει να μην πάρει ποτέ πτυχίο.

Αντίστοιχα, ο υποψήφιος καθηγητής Πανεπιστημίου πρέπει να αποδεχτεί πάλι την κρατούσα θεωρία των καθηγητών, οι οποίοι θα τον ψηφίσουν ή θα τον απορρίψουν. Το ίδιο γίνεται παντού. Η θεωρία της εξέλιξης χρηματοδοτήθηκε αφειδώς από τους Σιωνιστές τραπεζίτες, προβάλλεται σε Πανεπιστήμια, σχολεία, επιστημονικά περιοδικά, ΜΜΕ. Υπάρχει μια τεράστια βιομηχανία στήριξης και χρηματοδότησης.

Ποιος μας εγγυάται ότι κάτι τέτοιο δεν γίνεται και στα εργαστήρια Αρχαιομετρίας; Το (σιωνιστικό) σύστημα προ πολλού αποφάσισε ότι ο χρόνος παρουσίας του ανθρώπου στην γη είναι εκατομμύρια χρόνια. Έστω και αν αυτό μας οδηγεί σε παράλογα συμπεράσματα, όλοι υποχρεούνται να υπακούσουν. Διαφορετικά, θα θεωρηθούν αιρετικοί και θα οδηγηθούν στην «πυρά» του συστήματος, που ελέγχει την διανόηση του ευρωπαϊκού χώρου.

Αν ο άνθρωπος υπήρχε πάνω στην γη πριν από 200.000 χρόνια, με την αλματώδη ανάπτυξη της τεχνολογίας θα είχε προ πολλού τινάξει την γη στον αέρα! Σήμερα, τα πυρηνικά όπλα που υπάρχουν αρκούν για να διαλύσουν τον πλανήτη γη. Αλλά, ούτως ή άλλως, ο πλανήτης γη δεν έχει πάνω από έναν αιώνα ακόμη μέλλον, λόγω της τρομακτικής καταστροφής του περιβάλλοντος.

Όσον αφορά την θεωρία της εξέλιξης, δεν είναι παρά μια θεωρία που βασίζεται πλέον σε εσφαλμένες (εκούσια ή ακούσια) μετρήσεις. Εννοείται ότι ο άνθρωπος αποκλείεται να έμεινε στάσιμος για 200.000 χρόνια, να ζούσε σαν ζώο, και ξαφνικά τα τελευταία 10.000 χρόνια άρχισε να παίρνει μπρος και τελικά έφτασε μέχρι και το φεγγάρι.

Ο άνθρωπος πλάστηκε από τον Θεό στην Μεσοποταμία της Μέσης Ανατολής, το 5508 π.Χ. και όχι στην Αφρική το 200.000 π.Χ. Αμέσως ξεκίνησε η Νεολιθική εποχή (ο Αδάμ ήταν ο πρώτος γεωργός), ενώ τα δεδομένα της Παλαιολιθικής εποχής συνυπήρχαν. Την ώρα που κάποιοι άνθρωποι προόδευαν τεχνολογικά, άλλοι παρέμεναν στάσιμοι και κατοικούσαν σε σπήλαια. Αυτή είναι, εν συντόμω, η παρουσία του ανθρώπου στην γη.