ΓΕΝΟΣΗΜΑ

συντροφιά
Η συντροφιά συχνά αντιστρέφει το ποτήρι της απόγνωσης. Αρκεί να μιλάς το ίδιο ή και λιγότερο απ’ όσο ακούς. Αν ενόσω μιλάς, ακούς μονάχα ένα βόμβο, είναι πιθανό να μιλάς στο ψυγείο σου ή στο κλιματιστικό.

μοναξιά
Νύχτα όταν είναι, η μοναξιά φαίνεται. Έχει σκιά αιχμηρή σαν της μάνας την επίπληξη, και στη μέση ο καθρέφτης της θολώνει. Μα είσαι εσύ που φαίνεσαι εντός της κι όχι αυτή γύρω σου. Όσο κι αν θολός.

ο πόθος
Τον πόθο όταν σκέφτεσαι, σκέφτεσαι τη λέξη “πόθος”. Όταν σε αρπάζει ο πόθος, τίποτα δε σκέφτεσαι.

ήταν κάποτε
Ήταν κάποτε εκείνη που αγαπούσα. Εκεί που την αγαπούσα, και τότε που την αγαπούσα, ακόμα είναι.

γλυκό – ξινό
Μια φίλη που έφυγε πια, έζησε αρκετά γλυκά, σαν ένα κέικ με λεμόνι• που και που μονάχα λίγο ξίνιζε. Μα κοντεύοντας στο τέλος, τής έμεινε μόνο η ζάχαρη. Σα μια μπουκιά που τη γυρνάμε  στη γλώσσα και με το σάλιο, όλο και γλυκαίνει.

γλυκό – αλμυρό
Το αλάτι πολύ συχνά αλώνεται απ’ τη ζάχαρη. Ενώ δηλ. έχει εφευρεθεί το παραμύθι της ζαχαρίνης για τους διαβητικούς, η Αλλατίνη αντίστοιχα, δεν είναι παρά μια ακόμη βιομηχανία μπισκότων.

στιγμές
Σε θυμάμαι που ερχόσουν μες στην ταλάντωση και τα μάτια σου ήταν οι πληγές των στιγμών. Μα και οι στιγμές, αυτό το μειονέκτημα παρουσιάζουν• σε κάθε μια περίοδο να επαναλαμβάνονται ως εαυτόν.

μίμηση
Από την άλλη είναι δύο στιγμές μονάκριβες. Η γέννηση κι ο θάνατος. Συχνά η ζωή τις μιμείται όπου βρει. Μα η μίμηση είναι μια πράξη. Όχι μια στιγμή. επανάληψη
Ο οργασμός είναι ένας θάνατος  και μια γέννηση μαζί. Όμως μετά τον οργασμό, δεν αρχίζει ούτε ο θηλασμός, ούτε η αποσύνθεση. Πράγμα που είναι ενθαρρυντικό,  διότι ο οργασμός ως πράξη θα επαναληφθεί• κι ας φαίνεται να διαρκεί μια στιγμή μονάκριβη.

ανυπομονησία
Το φεγγάρι γέμισε. Το περιμέναμε πως και πως• λες και δεν το είχαμε ξαναδεί να γεμίζει. Τώρα που γέμισε, θα το περιμένουμε και πάλι να αδειάσει.  Κι όσο περιμένουμε, θα κοιτάμε διαρκώς το ρολόι μας μέχρι να συμβεί. Λες κι έχει ποτέ καθυστερήσει.

αισθητική
Υπάρχει μια σταθερή άρνηση στην ποιότητα και στην αίσθηση του ωραίου. Σε αυτό που παλαιά λέγαμε αισθητική. Ταυτόχρονα ένα σάπιο φύκι έχει βγει από το νερό και μεγαλώνει σα να ήταν ζωντανό. Όταν μας σκεπάζει εντελώς ανακαλύπτουμε ξανά το πράσινο μέσα από το μαύρο. Είναι κι αυτό μια – άλλη – αισθητική που θα πάρει τη θέση της παλιάς, όταν τελειώσει το οξυγόνο.

γεμιστά
Όταν κάθεσαι, έχω σερβίρει από ώρα και το φως αναδεύεται από την κίνησή σου. Το κορμί μόνο είναι απόν, τρίτος διάδρομος μετά την είσοδο δεξιά, πίσω από τον οικογενειακό των Καλογήρου. Οι υπόλοιποι είμαστε εδώ, στα γεμιστά μας• μάθαμε να τα φτιάχνουμε σωστά, τώρα που κοντεύουμε συνομήλικοι.

εικόνες
Για τώρα που έφυγες εγώ έχω τον κήπο μας. Κόβω από κει τις εικόνες που βγαίνουν στην πρωινή πάχνη. Ούτε καν τις κόβω. Σχεδόν ανεβαίνουν μόνες τους στα χέρια μου. Και το νερό απ’ το πότισμα το φυλάω για πιόμα.

έρωτας
Ένας γλάρος σημαίνει τη θάλασσα • μα οι αναλογίες δεν εκτείνονται στις ιδιότητες. Ούτε η θάλασσα πετάει, ούτε η γλάροι φουρτουνιάζουν. Κάποτε μόνο ξεβράζονται στην άμπωτη• όσοι -λέμε τώρα – ερωτεύονται κάποιο κύμα.

κατευθείαν
Η Μυρσίνη των Βράχων ήταν γυναίκα κι όχι άνθος. Που άνθιζε στους βράχους κατευθείαν σαν μυρσίνη. Το βιβλίο με τους βράχους ed. Vernom and Hood, London 1799,  μεταξύ των σελίδων 37 – 38, είχε χρόνια πατικωμένη μια μυρσίνη δίχως φύλλωμα. Μόνο τα λευκά της άνθη και το στήθος. Στην κορυφή της σελίδας διακρινόταν κι η λεκάνη της• όπως χάραζε ο ήλιος κατευθείαν μέσα από μια σπηλιά της Κορνουάλης.

η σκηνή και η αφαίρεση

Τα μαλλιά σου στον άνεμο είναι μια – επιπλέον – αφαίρεση, που λείπει απ’ τον άδειο χώρο. Μα το τοπίο – ευαγές – αντιστέκεται και συμπληρώνει. Λάφυρα των ετών καταθέτουν οι αποδημητικοί γλάροι• κότσυφες που φορούν τη μεταβατικότητα στο φτερό.

η δράση

Θα σταθώ εν τω μέσω κι από κει θα αρχίσω να πρήζομαι. Θα σκάσω, άμα είναι να σκάσω. Κι από την έκρηξη θα προκύψει μια δράση. Κάθε σύστημα άλλωστε, έτσι ορίζει τις δράσεις του• με βάση κάποιου φουκαρά την αδρανειακή ψυχή.

βεβαιότητα

Η αμφιβολία είναι μια πάγια βεβαιότητα. Το δίχως άλλο.

Ρασκόλνικοφ

Κάποτε έκαμα μια μικροκλοπή. Παρότι νύχτα κι οι ίσκιοι με κατάπιναν, στο δρόμο μου άφηνα ένα γαζί, κόκκινο κι αραιό, σαν τη δαγκωματιά του ψύλλου.

Ακεραιότητα και αυτοαναφορά

Ένα όνειρο που θεριεύει είναι ένα πέλαγο που – από απλή αξιοπρέπεια – αρνείται να καταποντιστεί στον εαυτό του.

ασυνέχεια

Η απελπισία φυτρώνει εκεί όπου η συνοχή διακόπτεται. Η συνοχή είπα• όχι η συνέχεια.

η ελπίδα

Ένα τρένο με σιτηρά που διέσχιζε το βόρειο παγωμένο ωκεανό προς την Κροστάνδη, ονειρευόταν τον πάγο ως χώμα του• μα από τους Γάλλους ενεργιστές δεν το είχαμε ήδη μάθει, πως ακόμη κι ο αλμυρός πάγος λιώνει;

η πολιορκία δίχως την άλωση
Στον έρωτα το κορμί γίνεται ένα κάστρο που οφείλει να απολαύσει την πολιορκία του. Μάταια εκτοξεύονται δόρατα και βράχοι κι εφορμούν πολιορκητικοί κριοί. Η παράταση της πείνας κι της δίψας είναι ο στόχος κι όχι οι πολεμίστρες.

η σιωπή
Τη σιωπή την χωράω στο δέρμα μου όπως τα φιλιά που πεθαίνοντας αφήνουν ένα φάντασμα ως ενθύμιο της ηδονής. Κι όταν δεν την ανακαλώ, την υποκρίνομαι. Έχω ζήσει για αιώνες, δίχως ήχους.

ο βίος
Για να ζω έχω φτιάξει μια κατασκευή: εδώ εγώ, κι εσύ γύρω – γύρω.

ο βίος αβίωτος
Όλη μέρα χτίζω το φράγμα απ’ τα θεμέλια. Το βράδυ το σηκώνει το κυκλικό ποτάμι κι ως τα χαράματα μου το επιστρέφει• λάσπες και μαδέρια.

Ο χρόνος που κυλάει
Ο χρόνος λερώνει πανταχόθεν. Αποτέλεσμα: αδύνατον να βρεθεί μια εξέχουσα στιγμή αποτίμησης και επιστασίας. Μαζί με τις λάσπες και τα μαδέρια, παρασύρονται κι οι φραγματοποιοί.

καθαρότητα

-Να ζεις καθαρά, είναι ένας καθημερινός αγώνας αυτοβελτίωσης, σκεφτόταν συνεχώς η λάσπη.

κολύμβηση
Για χρόνια κάποιος κολυμπούσε στο θάνατο. Μέχρι που κατάλαβε• αυτό το κολύμπι είναι η ζωή.

Ο χρόνος που δεν επαρκεί
Όταν κυνηγάω το χρόνο, στην πράξη πάντα υπολείπεται• σαν ένα φρούτο που όταν καθαρίζεται αποκαλύπτει ότι έχει ήδη δαγκωθεί.

η πρόθεση που μετράει
Ένας υπόηχος είναι, εξ ορισμού, μια ανολοκλήρωτη χειρονομία – γεγονός, όπως ένα καρβέλι ψωμί που αποτυγχάνει να φουσκώσει. Πολλοί όμως εμπνέονται από κάτι τέτοια. Κυρίως όσοι πιστεύουν ότι η ευγένεια υποχρεώνει. Ή ορισμένοι που υποφέρουν από απώλεια ακοής.

γιν – γιανγκ
Ένας διαλύτης συνήθως μακελεύει μια παθητική ουσία με επιθετικό τρόπο, ενώ στη συνέχεια τη συναποτελεί. Έτσι προκύπτει το διάλυμα. Μια συναρμογή του καλού με το κακό.

δημόσιες σχέσεις
Η “διευκόλυνση” είναι βυθισμένη στο φαρμάκι της ανταπόδοσης. Με τέτοια κυρίαρχη συνθήκη, άνθρωποι με μπέσα, αδύνατον να αγαπηθούν όπως τους πρέπει.
οφθαλμίατρος
Στα μάτια ζει ένας λοιμός που κάποτε γεννήθηκε έρωτας κατακόκκινος•  κι αυτό που λέμε εκφύλιση της ωχράς κηλίδας, είναι τα νιάτα μας που βούλιαξαν προς τα μέσα• και κατά διάσταση και κατά χρώμα.

σημειακή πηγή
Το ίδιο το φως αντίστροφα πηγάζει από μια τελεία κι απλώνεται ομόκεντρα, σε σφαιρικούς φλοιούς• έτσι γερνάει ταυτόχρονα και στο χώρο και στο χρόνο: όσο πιο μακρινό τόσο πιο γέρικο.

η γκρίνια
Τα πιο γέρικα φωτόνια είναι και τα πιο δύστροπα. Εκείνα της αρχής, περίπου 14 δις ετών, είναι οι πιο εγγυημένοι σκατόγεροι.

κοινωνιολογία του φωτός
Δε με νοιάζει το φως παρά μόνο η κοινωνιολογία του• το πως τρίζει όταν περνά από μαύρες τρύπες και που σπάνια μπαίνει να δει τι παίζει• σαν κάποιους αλκοολικούς που σνομπάρουν τα μπαρ όταν δεν γνωρίζουν τον μπάρμαν τους, προσωπικώς.

κισμέτ
Πολλοί νομίζουν πως ό,τι τραβάνε τους το έχει στείλει ο Θεός. Αγιάτρευτες περιπτώσεις• διόλου απίθανο να νομίζουν ταυτόχρονα, πως ο Θεός είναι και φιλεύσπλαχνος.

Μέδουσα
Η κοπέλα που διαβάζει τα μηνύματα είναι ένας υποδοχέας δικτύου. Προσοχή όταν διασταυρώνεσαι με τα ματιά της, Σάββατο βράδυ όταν σουρουπώνει και το κινητό της σιγεί. Μπορεί να πετρώσει για πάντα, η κυματομορφή σου.

λάμψη

Μα πόσο πιο λαμπρή να υπάρξεις απ’ τη στιγμή που σε ερωτεύτηκα;

ντεκαφεϊνέ

Ήταν κι αυτός που ζούσε με τα ποιήματα κι όταν ξυπνούσε δεν έφτιαχνε καφέ, παρά ανέπνεε τη μέρα. Καλά πήγαινε, μα δεν είχε βρει έναν τρόπο αν ήθελε, να αναπνέει τη μέρα ντεκαφεϊνέ.

αφή

Είναι στιγμές που απολαμβάνω τον ύπνο σου με τα δάχτυλα, θαμπώνει η αφή, τραχύνονται οι ρώγες και βγάζουν χόρτο. Μα ακόμη τα δάχτυλα μπορούν και σφίγγουν.

απώλεια

Η απώλεια δεν είναι μια καινούργια τρύπα. Είναι η γενετική ενεργοποίηση μιας τρύπας που προϋπήρχε.

τρυφερότητα

Να πούμε ξανά πόσο τρυφερή είναι η καρδιά ενός μαρουλιού: σαν ενός αγοριού που ερωτεύεται ένα άλλο αγόρι.

ματαιοδοξία

Ο άνθρωπος δεν ευθυγραμμίζεται ποτέ με τη φύση του. Πάντα κάτι αφήνει να εξέχει• από την απλή ματαιοδοξία ως το πέος του. Τις πιο πολλές φορές, αυτά τα δύο πάνε μαζί.

το απαραίτητο χάος

Αν δεν υπήρχε το χάος έπρεπε να το εφεύρουμε. Αδύνατο να αναδειχθεί η δομή δίχως την αντίστιξή της.

το χάος είναι η απόδειξη

Το χάος είναι η απόδειξη της τυχαιότητας, της αρχής της ελάχιστης δράσης, του 2ου Θερμοδυναμικού Νόμου…Το χάος είναι η απόδειξη της Φύσης.

ποιο χάος

Μα αν κοιτάξεις πιο βαθιά, το χάος δεν είναι καθόλου χάος.

τυφλότητα

Στην αφή όταν ανατρέξω η όσφρηση δεν είναι μακριά, κι η ακοή συνεπικουρεί. Έτσι αρχίζει να εκδηλώνεται σιγά σιγά, αυτό που λέμε “κατάσταση οικειοθελούς τυφλότητας”

επαναδιατύπωση

Θυμάσαι που ξεκρέμαγες τις νότες από κάθε μουσική φράση και τις επαναδιατύπωνες φάλτσα; Αυτές οι νότες δεν ξανακρεμάστηκαν ποτέ.

η ποίηση

Ποίηση είναι αυτή η επαναδιατύπωση. Και το πώς σκαρφάλωνε ξανά στις κλίμακες, το κάθε σπασμένο τραγούδι.

μαύρα νερά

Επίσης ποίηση είναι, εκεί που τα λόγια σε άδειασαν και δεν υπήρχαν ήχοι και μια γριά ίσιωνε τη φούστα της με τις παλάμες, πριν κολυμπήσει στο σκοτάδι. Και τα νερά που μείναν μαύρα ακόμη κι όταν χάραξε. Καλύτερα• να μη τη βλέπουν γυμνή οι ποιητές, γριά γυναίκα.

ποιητές

Μα πλέον άφαντοι κι οι ποιητές, δεν εμφανίζονται• ούτε καν για να πιστοποιήσουν την ποίηση, που μόλις αναγνώρισαν ως τέτοια.