
`
Το πρόβληµα είναι πως έχω φορτωθεί τη µνήµη πολλών ανθρώπων µέσα µου.
Και έχω ακόµη χωρητικότητα.
*
Κάποτε θα µε κατηγορήσουν τα παιδιά µου,
προσάπτοντάς µου όλες τις αµαρτίες του πατέρα µου
*
Ποιητής είναι εκείνος που καταφέρνει να βρει ένα λόγο για το χάος του.
*
Στο τέλος κάθε µεγάλου έρωτα κρύβεται ο ιδανικός µας αναγνώστης.
*
Έφτιαξα πολλή ερηµιά µέσα µου, για να µη µείνω µόνος.
*
∆υο τα ξηµερώµατα, διαπιστώνω έντροµος πως οι σκέψεις µου χάνουν γράµµατα.
*
Κάποτε για να περάσεις από τη µία µέρα στην άλλη µεσολαβούν τριάντα χρόνια.
*
Ο καλύτερος ψυχαναλυτής είναι ο νεκρός, όταν µιλάτε πάνω από τον τάφο του.
*
Κάθε µορφή εξαγοράς ζητάει για αντίτιµο πάντα κάτι από το ένστικτο.
*
Γερνάω χωρίς να ενηλικιώνοµαι. Σα να πάσχω από µια σπάνια γενετική αρρώστια, γερνάω ανήλικος.
*
∆ε λυπήθηκα κανέναν περισσότερο από τον έµπορο που µένει βουβός µπροστά στον πάγκο του και τον ποιητή που αυτοδιαφηµίζεται.
*
Τα αποσιωπητικά είναι η ανάπαυση του ποιητή.
*
Το ανεκπλήρωτο που σε πληγώνει περισσότερο
είναι αυτό µε το οποίο έζησες στην ίδια πλευρά του κόσµου,
χωρίς να το συναντήσεις.
*
Θέλει ιδιαίτερη τεχνική προκειµένου να βγάλεις ένα βιβλίο που να µην µπορεί να το προτείνει η φιλόλογος στην τάξη της.
*
Το να µιλήσει κανείς για τη ζωή του, προϋποθέτει ότι ένας άλλος σωπαίνει.
Μερικές φορές υπολογίζω τα χρήµατά µου σε άδεια ταξί.
*
Χθες πέρασαν δέκα άδεια ταξί µπροστά µου δεν πήρα κανένα.
Προχθές ήµουν κατά πέντε άδεια ταξί πλουσιότερος.
*
Θα συναντηθούµε στα ιντερνετάδικα, σύντροφοι…
*
Κοίτα να δεις που αυτοί που δεν µας ακούνε,
µας κατηγορούν ότι δεν τους µιλάµε.
*
Λίγα πράγµατα υπολογίζονται µε ακρίβεια σʼ αυτόν τον κόσµο: το ενός λεπτού σιγή, της µιας δραχµής τα γιασεµιά και τα µιας πεντάρας νιάτα
*
Σοσιαλιστές απατεώνες: η µόνη τραγωδία που κατάλαβαν ήταν το επτά επί Chivas.
*
Κι όµως εµείς υπήρξαµε τα λινκ, για να συναντηθούν τα κείµενα ανάµεσά τους
…ττα αποσιωποιητικά είναι η ανάπαυση
του ποιητή…
ωραία ποιήματα…κι αφορισμοί…
μας ξεκουράζεις και μας χαλαρώνεις
φίλε Νίκο…
αυτή τη χιονισμένη μέρα…
Ο μέγας του είδους François de La Rochefoucauld ονόμαζε τους αφορισμούς “Σκέψεις ή γνωμικά και αξιώματα ηθικής». Ο πρόλογος της πρώτης έκδοσης, 1665, άρχιζε ως εξής: «Ἱδού ένα πορτραίτο της καρδιάς του ανθρώπου που δίνω στο κοινό με τον τίτλο Σκέψεις ή Αξιώματα ηθικά. Κινδυνεύει να μην αρέσει σ’ όλο τον κόσμο επειδή θα βρουν ίσως πως μοιάζει περισσότερο από όσο πρέπει, και πως δεν κολακεύει αρκετά». (από το μνημειώδες έργο του Χρήστου Χρηστίδη, στον πρόλογο, στη μετάφραση και τις σημειώσεις, 1952).
Ο Μητρογιαννοπουλος μέσα από το λογοπεριορισμό του Twitter, από όπου και ξεπήδησαν, μας δίνει λαμπρά παραδείγματα μιας σύγχρονης μορφής αφορισμών. Ένα απολαυστικό βιβλίο. Χωρίς το άγχος της φήμης που θα του έπρεπε…
Να προσθέσω έναν ακόμη αφορισμό που δεν ανήκει σε μένα αλλά σε έναν πανεπιστημιακό; “Ξεκίνησες τελείως ανάποδα, μου είπε. Όσοι γράψανε αφορισμούς τους έγραψαν στο τέλος του έργου τους.”
Ωραία έκπληξη ήταν. Ευχαριστώ από καρδιάς.
“Πειραγμενοι” αφορισμοι
1. Τελικα ειμαι ενας κολυμβητης στην (απεραντη*) θαλασσα των αβεβαιοτητων
Peter Greenaway
2. Υπαναπυξη ειναι η αδυναμια συσσωρευσης εμπειριων (και επεξεργασιας τους για το κοινο καλο*)
Edmundo Desnoes, Κουβανος συγγραφεας
*ΑΦ