(ΜΕΡΟΣ Ι, ΚΕΦ. 2)
Η Οντέτ ξύπνησε ταραγμένη εκείνο το πρωί ,όπως κάθε πρωί. Σηκώθηκε απʼ το ράντζο όπου κοιμόταν πρόχειρα τα τελευταία βράδια και με μια κίνηση που θα την ζήλευε κι ο πιο φημισμένος γλύπτης, ίσιωσε την αέρινη σκουρόλευκη μπλούζα της που έφτανε μέχρι το ύψος των μηρών, αναγκάζοντας κάθε καμπύλη του σώματός της να βγει στην επιφάνεια. Εν συνεχεία μάζεψε τα μαλλιά της σε σφιχτό κότσο ,ένα κότσο που ανέδειξε το λαιμό της που άστραφτε απʼ τους χυμούς της νύχτας και εκείνα τα λαμπερά σκουλαρίκια που φορούσε. Δυο μεγάλους κρίκους βουτηγμένους σε χρυσόσκονη που με λίγη φαντασία μπορούσες να διακρίνεις και κάποια λιονταράκια πάνω στους ώμους της που περίμεναν τη σειρά τους να πηδήσουν από μέσα τους. Η πρώτη της κίνηση ήταν να ελέγξει μια προς μια όλες τις χαραμάδες της κάμαράς της να σιγουρευτεί ότι παρέμεναν καλά σφραγισμένες. Τότε και μόνο τότε κατευθύνθηκε προς την πόρτα με έναν ανάλαφρο βηματισμό. Τα πόδια της γυμνά, κάτασπρα σαν μωρού παιδιού. Σηκώθηκε στις μύτες των πελμάτων, κοίταξε από το ματάκι της πόρτας διερευνητικά και άρθρωσε χαμηλόφωνα δυο κουβέντες επαναστατικές. «Άντε μου στο διάβολο!». Ξεκλείδωσε και κλείδωσε την πόρτα απανωτές φορές για να σιγουρευτεί ότι όλα ήταν εντάξει. Έκανε δυο φορές το γύρο του δωματίου και άλλον έναν γύρω από τον εαυτό της και ενώ έδινε μάχη με το ξεβαμμένο της μπλουτζίν που προσπαθούσε να φορέσει εν κινήσει ,έπιασε το ακουστικό του τηλεφώνου και πληκτρολόγησε μια μεγάλη ακολουθία αριθμών, έπειτα αντίστροφα κι ύστερα ανακατεμένα, για να ξεγελάσει τους ρουφιάνους του τηλεφωνικού κέντρου (μπάσταρδη ράτσα). «Οι παχουλοί γειτόνοι μόλις φύγανε. ΣΤΟΠ»
Μέσα σε λίγη ώρα το διαμέρισμα των λίγων τετραγωνικών της οδού Κραιπάλης έσφυζε από ζωή. Σε χαμηλούς τόνους πάντοτε οι όποιες συζητήσεις. Η Νοέλ πρώην βιβλιοπώλης, η Κορίν πρώην δημοσιογράφος, η Ζοζεφίν πρώην νοικοκυρά (αυτές δε, είχαν εκλείψει προ πολλού) ,ήταν γυναίκες σαν την Οντέτ. Νέες, γοητευτικές μα επαναστάτριες, που απέφευγαν να συνθηκολογήσουν και είχανε δώσει όρκο για μάχη μέχρι τελικής πτώσεως.
Οι άντρες αντικαθεστωτικοί, κρατούνταν από τις δυνάμεις των πολιτικών με τις πελώριες κοιλιές. Είχαν συλληφθεί όταν οι τελευταίοι ανέβηκαν στην εξουσία. Τους είχαν μεταφέρει σε ειδικά διαμορφωμένα στρατόπεδα συγκεντρώσεως όπου τους στοίβαζαν σε αναπαυτικά κελιά ,παρέχοντας τους όλες τις γνωστές γευστικές ανέσεις της εποχής και τους ανάγκαζαν να παρακολουθούν στην τηλεόραση τα ίδια και τα ίδια. Κάποιοι είχαν ήδη αρχίσει να αποστηθίζουν φράσεις μεγαλοδημοσιογράφων όπως «κοιτάξτε τους διαδηλωτές πώς πάνε σαν τα ρομποτάκια» και «το έλλειμμα είναι υπόθεση όλων» κι άλλοτε φράσεις ακόμα πιο πολύπλοκες όπως «κρίνεται αναγκαία η αύξηση του φόρου προστιθέμενης αξίας». Στο σημείο αυτό όσοι δεν γνώριζαν τη σημασία τόσο σύνθετων εννοιών, άνοιγαν τα λεξικά που τους είχε μοιράσει το καθεστώς και μάθαιναν την άγνωστη λέξη επί τόπου. Ενδεικτικά παραθέτω κάποιες ετυμολογίες λέξεων που περιέχονταν στο λεξικό αυτό:
αντίδραση = ενστικτώδης συμπεριφορά προϊστορικών ανθρώπων, κατάλοιπο ζωωδών ενστίκτων
απεργία = λέξη άγνωστης προελεύσεως, ήσσονος σημασίας , εικάζεται ότι χρησίμευε ως προσάναμμα την εποχή της Τουρκοκρατίας
γνώμη= γυναικείο πτυχωτό ένδυμα της Κλασικής Εποχής
ΠΩΣ ΞΕΠΕΡΑΣΤΗΚΕ Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ (ΜΑΣ;) –PLAN B
(Σχεδίασμα αφηγηματικού δοκιμίου )
Στη μνήμη Αποστόλου Σάντα, 5-5-2011
Μικρο σατιρικο και αισιοδοξο απόσπασμα
………………………………………………..
VΙΙΙ. Ιούνιος 2013
Η νεοεκλεγείσα ελληνική κυβέρνηση του Λαϊκού Μετώπου απόσεισης του χρέους, μη μπορώντας να περιμένει άλλο (60 έτη μετά την συνθήκη του Λονδίνου του 1953 «περί εξωτερικών Γερμανικών Χρεών») κηρύσσει μονόπλευρο συμψηφισμό των απαιτήσεων που διατηρούσε από τις προαναφερόμενες αποζημιώσεις ύψους 162 δις, αλλά ατυχώς την χρονική στιγμή εκείνη, το μερίδιο της Γερμανίας επί του δανείου του μνημονίου και τα ελληνικά ομόλογα στο θησαυροφυλάκιο γερμανικών πιστωτικών ιδρυμάτων ανερχόταν μόλις στα 80 δις.
Οι πιο ριζοσπάστες της κυβέρνησης απαίτησαν και επέτυχαν να επιδιωχθεί η άμεση είσπραξη και μέρους των υπολοίπου της οφειλής, με κατάσχεση γερμανικής περιουσίας λ.χ. των σημαντικότερων εταιρειών Γερμανικών συμφερόντων, από το σύνολο 120 περίπου με έδρα στην Ελλάδα, και με κάθε άλλο πρόσφορο μέσο.
………………………………………………………….
Ταυτόχρονα, μόλις προσγειώθηκαν σε ελληνικά αεροδρόμια τα πρώτα είκοσι αεροπλάνα της LUFTHANSA και άλλων γερμανικών εταιρειών πτήσεων charter, κατασχέθηκαν από την ελληνική κυβέρνηση, οι δε επιβάτες τους, πάνω από 3700, φιλοξενηθήκαν υπό περιορισμό, αναγκαστικά διασκορπιζόμενοι σε διάφορα μέρη.
Επίσης η είσπραξη μέρους του υπολοίπου της γερμανικής οφειλής, συνεχίσθηκε με τις κατασχέσεις του υπολειπόμενου χρόνου εκμετάλλευσης του αεροδρομίου ” Ελευθέριος Βενιζέλος” από την εταιρία «Hochtief» (που είχε κατασκευάσει και το καταφύγιο του Αδόλφου Χίτλερ), της Siemens Hellas, θυγατρικών φαρμακευτικών εταιρειών, κ.λ.π.
Η γερμανική κυβέρνηση, προ των επερχομένων εκλογών, σκλήρυνε την στάση της και κήρυξε τον πόλεμο στην Ελλάδα.
Γερμανικά πολεμικά αεροπλάνα εμφανίσθηκαν μετά από 72 έτη στον ελληνικό εναέριο χώρο για να ασκήσουν πίεση. Από τον γερμανικό σχηματισμό 2 αεροπλάνα με πιλότους, που ήταν εγγονοί παρασημοφορημενων χιτλερικών αεροπόρων βομβαρδιστικών καθέτου εφορμήσεως Junkers Ju 87 «Stuka» της Luftwaffe, ενεπλάκησαν σε σκληρές και επικίνδυνες αερομαχίες με ισάριθμα ελληνικά καταδιωκτικά. Κατά τους ελιγμούς πάνω από την Κέρκυρα συγκρούσθηκαν 2 αντίπαλα αεροπλάνα και κατέπεσαν στο Ιόνιο. Παρακούοντας τις κατευναστικές διαταγές του ελληνικού κέντρου επιχειρήσεων, 2 καταδιωκτικά με πιλότους , εγγονοί σφαγιασθεντων παππούδων στο Δίστομο και στα Καλάβρυτα, εκτόξευσαν ακαριαία όλους τους διαθεσίμους πυραύλους αέρα-αέρα και καταρριφθήκαν τρία γερμανικά αεροπλάνα .
Η ΕΕ, το ΝΑΤΟ και ο ΟΗΕ με πολύ αυστηρές ανακοινώσεις καταδίκασαν τις απαράδεκτες – για πολιτισμένα (λέμε τώρα) κράτη-συμμάχους στο ΝΑΤΟ και εταίρους στην ΕΕ – πολεμικές εμπλοκές πάνω από τον ελληνικό εναέριο χώρο καθώς και τον -σε bungalows- περιορισμό Γερμανών τουριστών (οι περσότεροι των οποίων δεν είχαν αντίρρηση για την δωρεάν πατροπαράδοτη ελληνική φιλοξενία, την δε βραδινή ικανοποίηση των ενδιαφερομένων Γερμανίδων, ανέλαβαν – σχεδόν μυστικά και λαμβάνοντας όλες τις απαραίτητες προφυλάξεις για να μην γίνουν αντιληπτοί από τους ημεδαπούς- αγγλομαθή και γερμανομαθή βαλκάνια γκαρσόνια).
Μετά την Τουρκία στην Κύπρο το 1974, ήταν η δεύτερη φορα που μέλος του ΝΑΤΟ επιτίθεται σε άλλο μέλος του . Η κυβέρνηση έξαλλη απεφάσισε την έξοδο μας από το ΝΑΤΟ . Ευτυχώς, εκτός ΝΑΤΟ, θα γλυτώναμε ένα σωρό ετήσιες δαπάνες για εξοπλισμούς που βάρυναν από την δεκαετία του ʽ60 τους ελληνικούς προϋπολογισμούς, καθώς και τα τρέχοντα έξοδα του πολεμικού μας ναυτικού ( τροφοδοσία προσωπικού, καύσιμα, πολεμοφόδια και εκτός έδρας) για τις περιπολίες έναντι της πειρατείας που είχε αναπτυχθεί στα παράλια της Βορείου Αφρικής, μετά τις συνεχιζόμενες επιθέσεις, εξεγέρσεις και διαμάχες που συνέχιζαν από το 2011 έως σήμερα, μεταξύ ΝΑΤΟ και αραβικών κρατών, αραβικών κρατών και νέων ασταθών κρατών και φυλών….
ΙΧ. Σεπτέμβριος 2013
Όμως η γερμανική κοινή γνώμη μεταστράφηκε (όπως είχε ήδη διαφανεί καθʼ όλη την διάρκεια του 2011, με τις διαδοχικές πανωλεθρίες που υπέστησαν το FDP και οι Χριστιανοδημοκράτες, κατά τις εκλογές στα περισσότερα κρατίδια) και τις ομοσπονδιακές εκλογές κέρδισαν – κατά κράτος – οι Σοσιαλδημοκράτες και οι Πράσινοι. Σχηματίσθηκε λοιπόν κυβέρνηση συνασπισμού Σοσιαλδημοκρατών και Πρασίνων με την ανοχή του κόμματος της Αριστεράς(Die Linke).
………………………………………………………………………………………………..
”Στις 3 Οκτωβρίου συμπληρώνονται 24 χρόνια από την ένωση των δυο Γερμανιών. Ίσως σε καμία άλλη περίπτωση μια τόσο λαμπρή επέτειος δεν προκάλεσε τόσο αρνητικά σχόλια και από τις δυο πλευρές του Ατλαντικού.
Οι περισσότεροι συμφώνησαν ότι η ενοποίηση ήταν πρόωρη και πως η Δυτική Γερμανία απλώς εξαγόρασε την Ανατολική για ένα κομμάτι ψωμί. Ο τότε επικεφαλής των σοσιαλδημοκρατών, Όσκαρ Λαφοντέν, προειδοποιούσε ότι η ενοποίηση θα δημιουργήσει ένα εσωτερικό χάσμα αντικαθιστώντας το φυσικό τείχος του Βερολίνου με ένα ταξικό τείχος ανάμεσα σε δυτικογερμανούς και ανατολικογερμανούς. Κανένας δεν ήθελε όμως να τον ακούσει.
Και ύστερα η Γερμανία ανέλαβε και επισήμως το ρόλο της οικονομικής ατμομηχανής της Ευρώπης, αντιλαμβανόμενη την ΕΕ ως ένα πολύτιμο εργαλείο για την κυριαρχία της. Τα πλεονάσματα που παρουσιάζει σήμερα σε αντίθεση με τα τεράστια χρέη της ευρωπαϊκής περιφέρειας, που οδήγησαν σε κοινωνικές και οικονομικές περιπέτειες την Ελλάδα, την Πορτογαλία και την Ισπανία, ήταν μια μόνο από τις συνέπειες που πολλοί προέβλεπαν αλλά ελάχιστοι ήθελαν να αντιμετωπίσουν κατάματα. Ευρώπη δυο ταχυτήτων και Γερμανία δυο ταχυτήτων.. Χρόνια Πολλά Βερολίνο. Οι μελλοθάνατοι σε χαιρετούν”(ενόψει του Γʼ Γερμανο-ευρωπαϊκού πολέμου 😉
Υπό το κράτος της επετείου της πτώσης του τείχους, ο 68χρονος πλέον Daniel Cohn-Bendit, υπουργός εξωτερικών της νέας γερμανικής κυβέρνησης και γνωστός υποστηρικτής της χώρας μας στην Ε.Ε., μετά από σκληρές διαπραγματεύσεις με την ελληνική πλευρά – με το σκεπτικό ότι η ενσωμάτωση του σχεδόν αλκοολικού και αδιάφορου για εργασία πληθυσμού της πρώην ανατολικής Γερμανίας και άλλα παρόμοια βαρίδια που πρέπει να αντιμετωπίσει άμεσα η νέα γερμανική κυβέρνηση όπως αύξηση των επί δεκαετία καθηλωμένων μισθών των Γερμανών εργαζομένων, η ανόρθωση του κοινωνικού κράτους,… καθιστούν ανεδαφική την άμεση αποπληρωμή των 162-80=82 δις, συμφωνήθηκε η αποπληρωμή των γερμανικών οφειλών να γίνει με ευρωομόλογα που βαρύνουν την Γερμανία και που θα διατίθενται σε δέκα ετήσιες δόσεις.
Με τις δόσεις αυτές θα άρχιζε να μειώνεται το συνολικό ελληνικό χρέος που το 2011 ήταν 340 δις και -μετά από επεισοδιακή Σύσκεψη Κορυφής των 27 ηγετών της Ε.Ε. τον Δεκέμβριο του 2013 – αποφασίσθηκε τελικά η επαναδιαπραγμάτευση του ελληνικού χρέους των 110 δις σε 20 έτη με επιτόκιο 2% (δηλ. όσο σχεδόν δανείζονταν το τέλος του 2013 οι τράπεζες από το ΕΚΤ).
Tο δημόσιο χρέος μας είχε ανέλθει στα 400 δις στο τέλος του 2013. Η επιτροπή εντοπισμού του ανήθικου/επαχθούς χρέους εργάσθηκε συστηματικά από την ίδρυση της, επί 3 σχεδόν έτη και με εξέταση των προαναφερόμενων τριών όρων υπολόγισε το επαχθές χρέος και τους τόκους που προέρχονται απʼ αυτό .
Έξη μήνες μετά την κυβερνητική μεταβολή, ψηφίσθηκε στην ελληνική βουλή η διαγραφή των απεχθών χρεών (των δημοσίων δαπανών που δεν χρησιμοποιήθηκαν προς όφελος των πολιτών, αλλά ήταν το αποτέλεσμα της διαφθοράς, των υπερτιμολογήσεων κλπ), που ανερχόταν στο 30% του συνολικού χρέους των 400 δις, δηλ. 120 δις. Αν αφαιρέσουμε από το συνολικό χρέος των 400 δις, τα 80 δις που συμψηφίσαμε με μέρος των γερμανικών κατοχικών αποζημιώσεων και το απεχθές χρέος των120 δις, απομένει χρέος μόνον 200 δις.
Η φράση “ the greek pride” ή “ the greek filotimo” μεταφράζεται ως υπερηφάνεια, φιλότιμο, φιλοτιμία , υπεροψία (που για τους πραγματικούς φιλέλληνες αποδίδεται καλύτερα με την υπεροψία απέναντι σε κάθε ηλίθιο καθολικό ή προτεσταντικό κανόνα) εξηγούσε συνοπτικά τι πραγματικά συνέβη.
Κυρίως, λόγω των επανειλημμένων καυστικών σχολίων γερμανικών εφημερίδων και περιοδικών (Focus, Spiegel, κ.λ.π.), με ελληνικό πείσμα και εφευρετικότητα, και με εργώδεις προσπάθειες, αύξηση παραγωγικότητας, παραγωγής και εξαγωγών, αύξηση της τουριστικής κίνησης κατά 30%, το δε βʼ εξάμηνο του 2013, με μείωση δαπανών και αύξηση σχεδόν κατά 50% του ΠΔΕ, καταφέραμε, το τέλος του 2013, το ΑΕΠ να ανέλθει στα 240 δις, οπότε το εναπομένον χρέος, από 140% το 2011, μετά την παρέμβαση των θεών στην ελληνική τραγωδία «the greek dept/το ελληνικό χρέος (παιζόταν στα αγγλικά με ελληνικούς υπότιτλους), δηλ. «τους από μηχανής θεούς (διαγραφή και συμψηφισμό)», κατήλθε μόλις στο 83.3% του ΑΕΠ.
Το 2013, ήταν μια χρονιά που άφησε άναυδους τους Γερμανούς, τους αξιωματούχους του Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ταμείου, του ΕΚΤ, του EFSF και της Ε.Ε., ενώ το τραγούδι από το ελληνικό μετα–punk συγκρότημα “The Greek Dept” που παιζόταν στα ραδιόφωνα και στις ιδιωτικες τηλεοράσεις όλης της Ευρώπης με τίτλο “I made it with my Greek way” ήταν –συμβολικά- η επιτυχία που αποτελούσε την καλύτερη εκδίκηση, και που αποστόμωσε δια παντός τους πικρόχολους αναλυτές κάθε είδους, γεννήτορες των κακών κριτικών για μια πενταετία.
…………………………………………………………
Παρατηρηση
Αφου ολοκληρωθηκε τον Μαιο του 2011
οπου 2013, διαβαστε 2014,5,6,…